Analiza zagadnienia masażu klasycznego z uwzględnieniem podziału na stosowane w nim techniki w celu uzyskania maksymalnego efektu zabiegu w oparciu o podmiotowy i przedmiotowy wywiad oraz holistyczne uchwycenie istoty dysfunkcji na przykładzie wybranych dolegliwości poddanych wnikliwej analizie i percepcji badanych struktur w ciele pacjenta.
Podczas osobistych rozmów z wieloma ludźmi napotkałem pytania: kim niewidomy człowiek może być z zawodu? Jak może wyglądać jego ścieżka kariery, i w końcu, które z form zatrudnienia są w stanie zainicjować i w pełni wykorzystać drzemiący w niepełnosprawności potencjał?
Otóż w moim przekonaniu jedną z takich profesji jest masaż leczniczy i wszelkie jego odmiany, co postaram się udowodnić poprzez głęboką analizę tego zagadnienia w niniejszym artykule.
W ramach lekkiego zarysowania kontekstu historycznego, masaż jest jedną z najstarszych dziedzin wiedzy lekarskiej wywodzącą się z Indii i Chin, gdzie stanowił element rytuału religijnego. Już 3000 lat p.n.e w dziele chińskim Kung-fu, odnotowano wzmiankę o leczeniu za pomocą masażu. W okresie medycyny sakralnej, kapłani zalecali jego stosowanie jako części kultu religijnego w czasie spełniania obrzędów. Starożytni Egipcjanie ok. 2000 lat p.n.e. poznali masaż stóp, który potem rozwinął się w refleksologię. Jednak dopiero hindusi w księdze mądrości „Weda”, pochodzącej z 1800 r. p.n.e. podają dokładne wskazówki wykonywania masażu. Z czasem masaż odpadł od rytuału religijnego i chociaż wszedł w zakres leczenia, medycyna oficjalnie nie zajęła się nim. W Grecji masaż miał szczególne znaczenie w trakcie Igrzysk Olimpijskich. Nie był to masaż w dzisiejszym tego słowa znaczeniu, lecz raczej namaszczanie przez natłuszczanie ciała oliwą przed zawodami. Był to rodzaj rytuału. Z czasem zaobserwowano, że zabiegi te wywołują pewne zmiany w skórze i zaczęto je stosować jako zabieg leczniczy.
Masaż jako profesję osób niewidomych uważam za w pełni uzasadnioną, gdyż brak wzroku pozwala na większe skupienie podczas pracy, co w konsekwencji skutkuje wnikliwą analizą problemu, z jakim boryka się pacjent. Przed samym zabiegiem jak i w czasie jego trwania, niebagatelną rolę odgrywa zarówno podmiotowy jak i przedmiotowy wywiad, co pozwala na holistyczne uchwycenie i finalne odnalezienie istoty problemu w oparciu o analizę danych wynikających z badań obrazowych takich jak RTG oraz MRI. W przypadku owych badań zazwyczaj posiłkujemy się opisem dołączonym do zdjęć, ale także osobami widzącymi niezwykle pomocnymi przy opisie tego, co jest na zdjęciu RTG, np. przerwania pierścienia włóknistego w przypadku dolegliwości związanych z odcinkiem kręgosłupa LS i w związku z tym porażeniem nerwów we wspomnianym obszarze często generującym tzw. ból rzutowany.
Dobry masażysta potrafi również nie tylko zająć się wnikliwą analizą badań obrazowych, ale także umiejętnie współpracować z Pacjentem przy rozluźnianiu mięśni wymagających zaangażowania obu stron (praca z przeponą), a także wykazać się podzielnością uwagi. Uważne i cierpliwe badanie struktur, tj: stawy, mięśnie oraz kości powodują wykrycie ich dysfunkcji, zaś wspomaganie się dodatkowymi parametrami takimi jak np. pomiary zakresu ruchu przeprowadzone za pomocą goniometru pozwala na dobranie odpowiednich technik przy rozluźnianiu masowanych struktur. Niesamowitą skuteczność dają też drenaż, czyli masaż limfatyczny, który w połączeniu w kompresjo-terapią (bandażowaniem kończyny) oraz jej elewacją, może przyczynić się do znacznego zmniejszenie obrzęku.
W dzisiejszych czasach masaż jednak to nie tylko działanie lecznicze czy pomocne w sporcie, ponieważ połączony z nastrojową muzyką oraz aromaterapią, stanowi komplementarną triadę w przypadku relaksacji, tak potrzebnej nam wszystkim w dzisiejszych, niespokojnych czasach. Jeśli chodzi o techniki masażu klasycznego, dzielimy je na: głaskania, rozcierania, ugniatania i uciski, oklepywania, wibracje, roztrząsania, wałkowania. Taka kolejność technik gwarantuje bowiem spełnienie dwóch zasad, a mianowicie: zasady stopniowego zwiększania siły bodźca oraz zasady warstwowości, czyli do przechodzenia od bodźców działających powierzchownie do bodźców działających głębiej.
Reasumując… Wszystkie rodzaje masażu uważam za formę rehabilitacji zarówno leczonego pacjenta, ale także sposób na szeroko pojęte doskonalenie się osób niepełnosprawnych, bowiem poprawność wykonywania wyżej wspomnianych technik, wymaga sumiennych ćwiczeń w celu pozyskania płynności wykonywanych ruchów, doskonalenia percepcji dotykowej poszczególnych struktur w ciele człowieka oraz podzielności uwagi podczas wykonywania swoich obowiązków.
Polski 
English (UK)