Człowiek posiada 206 kości i od 450 do 500 mięśni. Kości są rezonatorami, co oznacza, że są zdolne do przenoszenia fali dźwiękowej. Najpopularniejsze z nich to młoteczek, kowadełko i strzemiączko, a znajdują się one w uchu środkowym i przenoszą falę akustyczną poprzez przewód słuchowy do mózgu, gdzie jest ona zamieniana na impuls elektryczny interpretowany przez mózg.
Jak to często bywa, konstruktorzy, budując swoje dzieła, wykorzystują zjawiska naturalne. Również w perkusji można doszukiwać się podobieństwa do organizmu ludzkiego. Jest to instrument z grupy membranofonów. Człowiek w swoim ciele również posiada membranę zwaną błoną bembenkową (z j. łac. membrana tympani, tympanon – bęben, typto – biję lub myrinx), która jest błoną koloru perłowoszarego oddzielająca przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego. Odgradza ona ucho środkowe od ucha zewnętrznego i zamienia fale dźwiękowe na drgania mechaniczne. Znajduje się w kości skroniowej. Grubość błony bębenkowej wynosi 0,1 mm, a w obu przypadkach fala dźwiękowa poddawana jest zjawisku rezonansu i zamieniana na falę dźwiękową.
Czy niewidomi mogą grać na perkusji? Oczywiście! Niektórzy z niewidomych muzyków pracują na wystawie ,,w stronę ciemności” w Centrum Nauki i Zmysłów WOMAI w Krakowie, gdzie z wielką pasją przybliżają zwiedzającym swój styl życia i swoje zainteresowania. Czy prawdą jest jednak, że niewidomi posiadają lepszy słuch? Odpowiedź nie jest jednoznaczna. To nie zawsze jest tak, że słuch osób niewidomych jest bardziej wyostrzony, lecz umieją lepiej go wykorzystywać. W momencie, gdy brakuje nam najważniejszego zmysłu, wzroku, staramy się korzystać z pozostałych, a naturalnym zastępstwem staje się właśnie słuch, stąd możliwość używania między innymi echolokacji.
Autor – Szymon, Gosia
Polski 
English (UK) 